Mutyzm wybiórczy. Poradnik dla rodziców, nauczycieli i specjalistów

Książka w przystępny sposób przybliża Czytelnikom problem mutyzmu wybiórczego. W kolejnych rozdziałach omawia istotę zaburzenia, proces diagnostyczny i terapeutyczny [...].[…] wszystkie refleksje Autorki wypływają wprost z jej doświadczeń, a właściwa narracja wzbogacona jest przykładami różnych przypadków terapeutycznych, fragmentami wypowiedzi pacjentów i ich rodziców, tekstami z blogów. Wiele wniosków i spostrzeżeń Maria Bystrzanowska popiera badaniami sondażowymi (np. zrealizowanymi wśród 100 rodziców dzieci z mutyzmem).Ważną część stanowi obszerny aneks, zawierający: narzędzia diagnostyczne (np. arkusze obserwacji dla rodziców i nauczycieli, kwestionariusz wywiadu z rodzicami) i terapeutyczne (mapa mowy, drabina z zadaniami), opisy procedur diagnostycznych, wskazówki dla dzieci z mutyzmem wybiórczym oraz różnych grup osób, z którymi dziecko z mutyzmem wybiórczym może się zetknąć: nauczycieli, rehabilitantów, lekarzy [...].Rodzice i nauczyciele otrzymują do ręki poradnik, z którego dowiedzą się, jak rozpoznać mutyzm, jak postępować z dzieckiem z tą przypadłością, gdzie szukać pomocy, jak wygląda diagnostyka i proces terapii. Specjaliści zaś mogą skonfrontować własne doświadczenia z doświadczeniami Autorki […].Z recenzji dr hab. Agnieszki MyszkiKsiążkę przeznaczono głównie dla rodziców dzieci z mutyzmem wybiórczym, a także dla ich nauczycieli i specjalistów. W Polsce jest dostępnych niewiele pozycji, w których czytelnik znajdzie nowoczesne podejście do mutyzmu wybiórczego (MW). Angielska i amerykańska literatura nie jest dostępna dla wszystkich, dlatego też wielu rodziców, nauczycieli czy specjalistów wciąż uważa, że skoro dziecko rozmawia w domu, w szkole na przerwie czy w gabinecie, to na pewno nie ma żadnego zaburzenia.Dlaczego książka ta jest przeznaczona dla rodziców? To właśnie oni często zadają sobie pytanie, dlaczego moje dziecko, które w domu rozmawia i świetnie się bawi, po przekroczeniu progu przedszkola/szkoły milknie. Na początku trudno im to zaakceptować. Czasem słyszą uwagi typu: pewnie dziecko nie mówi, bo rodzice mu nie pozwalają, manipuluje otoczeniem, wybiera sobie osoby do rozmowy, nie lubi tej cioci czy nauczycielki. Rodzice z takimi komentarzami muszą się zmagać nie tylko w przedszkolu, szkole, u lekarza, ale i w rodzinie. Niestety, nawet rodzina nie rozumie problemów dziecka, uważa, że dziecko ma taką fanaberię. Wszyscy muszą zrozumieć istotę tego zaburzenia, żeby na co dzień nie szkodzić dziecku swoim zachowaniem, tylko go wspierać i pomagać.Dlaczego książka ta jest przeznaczona dla nauczycieli i specjalistów? Otóż jako osoby pracujące z dziećmi i młodzieżą powinni znać niepokojące objawy, które sugerują nieprawidłowości w rozwoju. Muszą także zwracać uwagę na wszelkie zachowania, które nie są typowe.Z doświadczenia wiemy, że termin „mutyzm wybiórczy” jest czymś nowym nawet dla wielu specjalistów (psychiatrów, psychologów, logopedów, pedagogów), którzy do tej pory nie spotkali dziecka z taką diagnozą bądź nie potrafili właściwie sklasyfikować występujących u niego objawów. Diagnozując dziecko z MW, specjaliści powinni mieć wystarczającą wiedzę na temat istoty zaburzenia i samego przebiegu terapii. Ponadto niektórzy nauczyciele nie mogą zrozumieć, dlaczego uczeń na lekcji nie odpowiada na pytania, nie rozmawia z nauczycielami, z rówieśnikami, a czasem na przerwie buzia mu się nie zamyka. Twierdzą, że uczeń ten manipuluje otoczeniem i mówi tylko wtedy, kiedy chce lub gdy ma coś do przekazania, np.: „jakby wiedział, to by odpowiedział”.Fragment:Jak to wszystko się zaczęło?Pierwsze dziecko, które wyprowadziłam z mutyzmu wybiórczego, spotkałam kilka lat temu, rozpoczynając pracę w jednym z przedszkoli. Marta trzeci rok uczęszczała do przedszkola i nie powiedziała w nim ani jednego słowa. Oprócz opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej dziewczynka nie otrzymała żadnej pomocy, nie była też objęta terapią. Po otrzymaniu zgody od rodziców na terapię w przedszkolu, korzystając ze swojej wiedzy typowo medycznej oraz literatury angielskiej i amerykańskiej, zaczęłam intensywnie pracować z dzieckiem. I tak cała terapia trwała cztery miesiące (od września do grudnia). Pod koniec grudnia dziewczynka rozmawiała już z całą grupą i ze wszystkimi w przedszkolu. Był to wielki sukces Marty, mój i zaangażowanych w działania nauczycieli przedszkola. Kolejne dzieci z objawami mutyzmu wybiórczego, na które trafiłam w przedszkolach, nie musiały już tak długo jak Marta czekać na właściwą terapię. Szybko były wstępnie przeze mnie badane i bez formalnej diagnozy w ciągu trzech, czterech miesięcy pozbywały się lęku przed mówieniem, oczywiście z moją pomocą. Ponadto muszę zaznaczyć, że studia medyczne oraz późniejsze studia podyplomowe, mnogość szkoleń i kursów doskonalących wyposażyły mnie w wiedzę, która jest niezbędna do pracy z dziećmi z wadami wymowy, mowy (jąkanie) czy z problemami w komunikowaniu się. Pragnę również nadmienić, że logopedzi coraz częściej muszą pracować z dziećmi nieśmiałymi, wycofanymi