Spokojnie, to tylko jąkanie!

Rekomendacje:[...] Losy jąkającego się chłopca w okresie wielkich dla niego zmian opisane w przystępny, interesujący sposób. Do tego świetny, fachowy komentarz. Idealna propozycja dla jąkających się dzieci, ich rodziców czy innych osób zainteresowanych tematem. Jąkających się dzieci nie jest zbyt wiele, dlatego często czują się osamotnione, bo na przykład jako jedyne w szkole mają taki problem. Dzięki takiej publikacji dziecko może poczuć, że nie jest samo. Może utożsamiać się z bohaterem i przekonać się, że często strach ma wielkie oczy, a dzisiejsze niepowodzenie w kolejnym dniu może zakończyć się sukcesem.Alicja, mama GabrysiaKiedy jako nastolatka nie potrafiłam poradzić sobie z ogromnym ciężarem, jakim było życie z jąkaniem w rzeczywistości szkolnej, napisałam do krakowskiego klubu „J” rozpaczliwą prośbę o pomoc. W odpowiedzi otrzymałam list, w którym jąkający się klubowicz opisywał trudy swojej codzienności. Można powiedzieć, że ów list uratował mi życie, towarzysząc na co dzień w moich zmaganiach z jąkaniem. TA KSIĄŻKA TO KILKADZIESIĄT TAKICH WŁAŚNIE LISTÓW... To nieoceniony skarb dla każdego jąkającego się ucznia. Zawiera myśli wyjęte wprost z głowy osoby jąkającej się, jej najgłębsze, najbardziej skrywane lęki, opis sytuacji, z którymi boryka się na co dzień, a także konkretne wskazówki radzenia sobie zarówno w szkole, w domu, jak i podczas terapii. O nieocenionej wartości książki świadczy perspektywa własnego doświadczenia autorki, co czyni jej treść autentyczną i niezwykle pomocną. Moim zdaniem książka dotyka samego sedna każdego aspektu życia z jąkaniem.Katarzyna Ploch, logopeda, koordynatorka katowickiego Klubu JKsiążka opowiada o tym, że można lepiej myśleć o sobie i swoim mówieniu, a to pomaga radzić sobie z trudnościami. Uczy empatii wobec przeżyć dziecka z jąkaniem. Mimo wielkich obaw bohater odkrywa, że niepłynność mowy nie jest przeszkodą w zdobywaniu przyjaciół i realizacji pasji. Dzieciom pomoże wzmocnić poczucie pewności siebie w sytuacjach społecznych. Rodziców utwierdzi w ich zdolności wspierania swojego dziecka, tak aby stawało się coraz bardziej odporne na stres. Terapeutom pozwoli lepiej rozumieć problem autostygmatyzacji w jąkaniu, który opisany tu został z wielkim wyczuciem i przekonaniem o możliwości pomocy dziecku.Lucyna Jankowska-Szafarska, psycholog kliniczny, koordynatorka Grupy "J" w podejściu Charlesa Van Ripera na Uniwersytecie Jagiellońskim