Test praksji oralnej dla języka polskiego

Próby do diagnozy praksji oralnej zostały tak dobrane, aby uchwycić istotne ruchy i układy aparatu mowy potrzebne do prawidłowego powstania głosek całego systemu fonetycznego j. polskiego tj 45 głosek ważnych dla artykulacji, ze szczególnym uwzględnieniem głosek tylnojęzykowych (k, g, ch (h), 3 szeregów głosek dentalizowanych (sz, ż, cz, dż, s, z, c, dz, ś, ź, ć, dź oraz j, l, r i samogłosek ustnych (a, o, u, e, y, i), traktowanych jako arystokratki polskiego systemu fonetycznego, które pełnią nie tylko rolę sylabotwórczą, ale również decydują o czystości i wyrazistości artykulacji. Zaprezentowane układy aparatu mowy zilustrowane zdjęciami służą ocenie sprawności aparatu artykulacyjnego czyli praksji oralnej rozumianej jako możliwość wykonywania przez aparat artykulacyjny ruchów świadomych i celowych (na zawołanie). Diagnoza praksji oralnej jest jedną z wielu funkcji,  które należy poddać badaniu, aby uzyskać informacje o całokształcie rozwoju dziecka (pacjenta) czyli określeniu jego wieku rozwojowego w odniesieniu do wieku metrykalnego. Tylko kompleksowe badanie jest podstawą do prawidłowego zaprogramowania  terapii  w zakresie wszystkich funkcji poznawczych (nie tylko mowy!!). Do rejestracji wyników diagnozy proponujemy:1) Karty diagnozy logopedycznej z IPT (Indywidualny Program Terapii) dla dzieci oraz załącznikiem.2) Kwestionariusz Badania Mowy dla dorosłychZarówno karty diagnozy logopedyczenej dla dzieci jak i kwestionariusz dla dorosłych zawierają załączniki do oceny wieku rozwojowego w zakresie fundamentalnych funkcji poznawczych.