Klasyk (Ero)

Ta płyta wywołuje mieszankę uczuć i niewątpliwie zwraca na siebie uwagę.Na pewno nie można nie zauważyć dużej liczby gości na płycie. Jednak większość z nich nagrało zwrotkę do tego samego kawałka pt: 'Reprezentuje siebie'. Ten 11 minutowy track na pewno zapadł w pamięć wielu słuchaczom.Na tej płytce mamy niejako do czynienia z powrotem do 'dobrych czasów' i każdy, kogo przygoda z rapem nie zaczęła się wczoraj, powinien potraktować tę płytę jako pozycję obowiązkową. Nie jest to materiał wprowadzający szczególnie nowe, zaskakujące rozwiązania, ale być może stąd właśnie jego nazwa.Klasyczne brzmienie, sensowne, autentyczne teksty. Rap z ulicy, bez kompromisów, słodzenia i struganych na siłę, tandetnych historii. Większość traków niesie ze sobą konkretny, wartościowy przekaz i warto się nad tym skupić.Głównym producentem płyty jest Siwers. Inni producenci (Dezmond, Kuba O., Lukson) pojawiają się jedynie w siedmiu trackach. Dzięki temu album wydaje się dość spójny muzycznie.Pod względem umiejętności jako MC wyróżnia się przede wszystkim Ero, choć i jego kolegom raczej niczego nie brakuje. Z 22 tracków natomiast, najbardziej przebojowe (o ile w tym wypadku można mówić o przebojowości) wydają się być 'Cokolwiek by nie mówili', 'Gdybym mógł cofnąć czas' (z Setką - jedyną na płycie dziewczyną w refrenie), 'My lubimy się najebać' , 'Przesiąknięci dźwiękiem', 'Nie idę sam' (z doskonałą zwrotką Pękacza), i wspominany już 'Reprezentuje siebie'.Tekstowo album wydaje się być równie spójny, co muzycznie. Polecam.'Klasyk' naprawdę za parę lat ma szanse stać się prawdziwym klasykiem.