Wybrane problemy wczesnej fenomenologii,

ebrane w niniejszym tomie, nigdy wcześniej niepublikowane w języku polskim teksty pochodzą z okresu formowania się i umacniania fenomenologii jako swoistego podejścia filozoficznego, które wywarło ogromny wpływ na kształt kultury intelektualnej ostatniego stulecia. Jest to mianowicie czas pomiędzy wytężonymi pracami przygotowującymi wydanie „Badań logicznych” Edmunda Husserla (ostatnia dekada XIX w.) i publikacją artykułów do księgi pamiątkowej z okazji jego 70. urodzin (1929). Ów pierwszy okres ruchu fenomenologicznego, w którym fenomenologia nabrała świadomości jako odrębny nurt i wspólnota badawcza, można określić – choć tego rodzaju nomenklatura jest w dziedzinie filozofii problematyczna – mianem „klasycznego”. Jak wszystko co młodzieńcze, jest to fenomenologia „czysta”, ambitna, pełna wiary w swoje możliwości badawcze, otwierająca z werwą i optymizmem poznawczym nowe obszary tematyczne, ale też surowa i krytyczna wobec tradycyjnych rozwiązań. Fenomenologia, która, podsycając „ogień pytania”, chce własnego poświęcenia w imię „rzeczy samych” i tylko tego. Wybrane teksty, które ukazują bogactwo zainteresowań wczesnych fenomenologów i podejmują zagadnienia z dziedziny filozofii prawa, teorii mnogości, filozofii Boga, semiotyki, logiki, estetyki i teorii barw, są tego znakomitym świadectwem.