Szkolne modele recepcji twórczości Cypriana Norwida do 2010 roku

Śledzenie szkolnej recepcji pisarzy dużej miary jest zawsze czymś więcej aniżeli prostą czynnością filologa. Na komplikację odbioru Norwida składa się również fakt, że poeta rozpoznany został jako genialny pisarz i myśliciel stosunkowo późno. Refleksja nad szkolną recepcją autora Stygmatu jest zatem rekonstrukcją zawiłych ścieżek kulturowej aksjologii, czytelniczej wrażliwości, postaw i zapotrzebowań politycznych i społecznych charakterystycznych dla XX w. Podjęta przez W. Żórawską próba całościowego badania obecności Norwida w szkolnej rzeczywistości prowadzi do ukazania kolejnych modeli recepcji twórczości autora Vade-mecum wyłaniających się w dwudziestoleciu międzywojennym, w rzeczywistości PRL, w czasie społeczno-politycznego przeobrażenia w ostatnim dwudziestoleciu minionego wieku oraz w pierwszej dekadzie XXI w. Odpowiadając na pytania: Jakie utwory poety czytano w szkole w poszczególnych okresach minionego stulecia? W jaki sposób przybliżano młodzieży twórcę i jego dzieła? Jakie kierunki lektury wyznaczano?, autorka sięga do mnóstwa różnorodnych materiałów – aktów normatywnych prawa oświatowego, podręczników szkolnych, poradników i instrukcji dla nauczycieli, publikacji prasowych z zakresu metodyki nauczania. Dokonuje też własnych badań socjometrycznych i powołuje się na najnowsze ustalenia norwidologii.