Maria Szymanowska, z domu Wołowska (ur. 14 grudnia 1789 w Warszawie, zm. 24 lipca 1831 w Sankt Petersburgu) - polska pianistka i kompozytorka. Pochodziła z rodziny frankistów. Pisała liczne utwory na fortepian, m.in. etiudy, nokturny, walce, polonezy, mazurki, pieśni. Z małżeństwa z Józefem Szymanowskim (zm. 1832) miała troje dzieci, Helenę (ur. 1811, zm. 1861, zamężną Malewską) oraz bliźnięta Celinę (ur. 1812, zm. 1855, żonę Adama Mickiewicza) i Romualda (ur. 1812, zm. 1840, inżyniera); małżeństwo zakończyło się rozwodem. Po rozwodzie rozpoczęła karierę zawodowej pianistki. Koncertowała w Niemczech, Francji, Anglii, Włoszech. Ostatnie lata życia spędziła w Petersburgu, gdzie była nadworną pianistką carycy i prowadziła słynny w mieście salon, którego gośćmi byli najwybitniejsze postacie muzyki i literatury - Puszkin, Glinka, Karamzin, Mickiewicz i wielu innych.
