Dzieło Teodora Tomasza Jeża. Teodor Tomasz Jeż - właściwie Zygmunt Fortunat Miłkowski. Powieściopisarz, publicysta i działacz polityczny. Jako pisarz debiutował jeszcze w latach 1856-60 na łamach "Dziennika Literackiego" utworem "Pamiętniki włóczęgi". Swoją pierwszą powieść "Wasyl Hołub" opublikował w 1858 r. podczas pobytu w Turcji. Wtedy posłużył się pseudonimem Tomasz Teodor Jeż. W swych kolejnych powieściach podejmował tematykę z życia szlachty podolskiej, np. Historia o prapraprawnuku i praprapradziadku, Pamiętniki starającego się, Niezaradni, współczesną, ludową i historyczną, np. Emancypowana, Ci i tamci, Za króla Olbrachta. Szczególną popularność zdobył dzięki powieściom nawiązującym do walk narodowowyzwoleńczych na Bałkanach i na Węgrzech, np. Szandor Kowacz, Uskoki, Narzeczona Harambaszy, Zarnica, Słowiański Hercog. Ponadto był autorem wielu prac publicystycznych, historycznych i obszernych pamiętników.
